Zeebad de Duintjes
Duingebied De Duintjes
Van Zeebad tot natuurgebied
Waar nu de koeien en IJslandse paarden grazen, was vroeger zeebad De Duintjes. Een plek waar volop gespetterd,gezwommen, gekanood en gezond werd. Oudere Bergenaren en Woensdrechtenaren kijken er nog vol nostalgie op terug. In bezoekerscentrum De Kraaijenberg van het Brabants Landschap is een expositie te zien met veel foto´s en ander materiaal over het heden en verleden van de Duintjes
De Duintjes is een duingebiedje in de gemeente Bergen op Zoom. dat als een eilandje in de slikken van het Markiezaatsmeer ligt. Er is nu niet zoveel bijzonders aan te zien, maar eens was dit een zeer populaire badgelegenheid, in de bloeitijd trok het zeebad gemiddeld 20.000-30.000 bezoekers per seizoen.
Eb en vloed
Al in de jaren twintig nog voor de aanleg van zeebad de Duintjes, ontdekten vooral fietsende Belgen uit Antwerpen dit gebied. Bij mooi weer kwamen onze zuiderburen bij drommen om verkoeling te vinden in het heldere , frisse water van de Duintjes. Door het getijde ontstond een bijzondere situatie: badgasten liepen het wad op en kwamen met de vloed zwemmend weer terug. In de crisistijd, begin jaren ´30 , waren veel mensen werkloos. De burgemeester van Woensdrecht vond een oplossing aanleg van een zwembad in het kader van de ´werkverschaffing´. Bij de Duintjes, toen eigendom van dhr Goderie, werden bassins aangelegd, en de heer Goderie bouwde er een restaurant en badhuisjes. Het gebied werd zeer goed bezocht. Vanuit Antwerpen vertrok er een speciale bus naar de Duintjes en van het spoor Bergen op Zoom -Vlissingen werd er vanaf het station Woensdrecht door de Nederlandse Spoorwegen een aftakking gemaakt richting het zeebad. Door heel Nederland hingen posters van de Duintjes op stations.
Oorlog
In de oorlogsjaren is het gebied gevorderd door de Duitsers en in 1940 werd het verboden terrein voor het publiek. De Duitsers gebruikten het terrein als oefenterrein. Na de oorlog bleef de situatie daar gevaarlijk, omdat er nog legio landmijnen lagen. Het gebied werd gevorderd om projectielen op te sporen en tot ontploffing te brengen.
Het zoontje van eigenaar Goderie , 8 jaar oud , vond hier de dood op 8 augustus 1945 door op een booby-trap te lopen. Goderie hield daarna de Duintjes voor gezien en vertrok naar Oostenrijk.
Eind jaren ´50 probeerde Jan Soeters het terrein weer nieuw leven in te blazen met de verkoop van snacks en drankjes en de aanleg van een kartbaan, waarschijnlijk de eerste kartbaan van Nederland. De overlast van deze baan en het heffen van entreegelden luidden definitief de ondergang van de Duintjes in.
Natuurgebied
Na de teloorgang als zeebad ontwikkelde de natuur zixh in dit gebied, dat inmiddels in het bezit is van Brabants Landschap. Na de aanleg van de Oesterdam was er geen eb en vloed meer en ontstond achter de kade het Markiezaatsmeer. De recreanten vonden nieuw vertier op de Oesterdam,enkele kilometers verder en de drooggevallen schorren en slikken ontwikkelden zich dankzij de ligging in het overgangslandschap van zoet naar zout tot een waardevol natuurgebied, waar veel planten en vogels een thuis hebben gevonden. Planten als de zeeaster, het zandblauwtje, reigersbek en hazenpootje zijn hier te vinden, evenals veel vogels zoals de grasmus,torenvalk en de tapuit
Het terrein is een onderdeel van een Natura 2000- gebied. Om de ruige vegetatie terug te dringen grazen er in de zomer een aantal koeien, in de winter versterkt met IJslandse paarden. Kortom een mooi en bijzonder gebied.
Tentoonstelling
De wisselexpositie in ontmoetingscentrum De Kraaijenberg aan de Vianeweg omvat het tijdperk 1920 tot heden. Bezoekers krijgen een beeld van de opkomst- de groei- en bloeiperiode en aftakeling van De Duintjes te zien.
De tentoonstelling is alle zondagen geopend van 12.00-16.00. De entree is gratis.
Nieuwe tentoonstelling
Vanaf half mei is hier een tentoonstelling te zien over de unieke collectie kuipplanten van Orangerie Mattumburgh. De oudste is maar liefst 175 jaar oud. De expositie zal deels in De Kraaijenberg , deels in Orangerie Mattumburgh te zien zijn.
